۱- پرورش شترمرغدر سیستم باز یا غیر متمرکز
۲- پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز یا نیمه بسته
۳- پرورش شترمرغ به صورت بسته یا متمرکز
انتخاب نوع سیستم بستگی به شرایط محلی به ویژه آب و هوا و فضای قابل دسترس دارد. حتی ممکن است برای استفاده بهتر از تمامی امکانات موجود، هر سه سیستم با هم ترکیب شوند. در هر کدام از سیستم های باز و نیمه تمرکز جوجه کشی شترمرغ به دوصورت انجام می شود:
جوجه کشی شترمرغ به صورت طبیعی
جوجه کشی به صورت مصنوعی با دستگاه جوجه کشی
پرورش شترمرغ در سیستم باز و یا غیر متمرکز
شترمرغ ( ostrich ) عاشق فضای باز بوده و ترجیح می دهد که چراگاهش بزرگ باشد. در سیستم باز و یا غیر متمرکز زمین وسیعی در اختیار شترمرغ ها قرار داده می شود.
وسعت زمین در این سیستم چه مقدار می باشد؟
مساحت این زمین حدود ۴۰ هکتار می باشد و دور آن محصور می گردد.
سعی می شود در این سیستم پرورش شترمرغ ، پرندگان را شبیه به محیط طبیعی شان نگهداری می نمایند. همچنین حداقل تغییرات در زندگی آن ها اعمال می شود. در سیستم باز که از تعداد زیادی شترمرغ تشکیل شده، معمولاً یک شترمرغ ماده حاکم وجود دارد. شترمرغ ماده حاکم نقش خود را به شترمرغ های ماده کوچک تر و جفت خود تحمیل می کند. سیستم باز و یا غیر متمرکز دارای مزیت هایی می باشد که عبارتند از:
مزیت های سیستم باز و یا غیر متمرکز:
۱- ناچیز بودن هزینه های نگهداری پرندگان مولد
۲- هزینه جوجه کشی تقریبا صفر است (در صورت استفاده از جوجه کشی طبیعی)
۳- هزینه های سرمایه گذاری این سیستم جزئی است
معایب سیستم باز یا غیر متمرکز:
۱- کنترل شناسایی پرندگان و جمع آوری تخم شترمرغ ها حین پرورش مشکل است.
۲- نمی توان بر شرایط جفت گیری کنترلی داشت.
۳- اغلب میزان مرگ و میر جوجه ها بالا است (در جوجه کشی طبیعی)
۴- کنترل و معاینه جوجه غیر ممکن است (در جوجه کشی طبیعی)
۵- جوجه ها اغلب توسط حیوانات دیگر شکار می شوند. (در جوجه کشی طبیعی)
۶- تخم ها ممکن است به دلیل شرایط بد حمل و نقل و ماندن بر روی زمین برای مدت طولانی آسیب دیده و از بین بروند.
از این سیستم معمولا برای پرورش گله های وحشی شترمرغ که دارای ژن و خصوصیات با ارزش هستند استفاده می شود.
پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز
وسعت زمین در سیستم نیمه متمرکز چه مقدار می باشد؟
در این سیستم به ۲۰ تا ۶۰ هکتار زمین نیاز می باشد. پرندگان در پن هایی با وسعت ۸ تا ۲۰ هکتار نگهداری می شوند.
معمولا هر گروه، از ۲۵ شترمرغ ماده و ۱۵ شترمرغ نر تشکیل شده است. پرندگان می توانند قسمتی از نیازغذایی خودشان را با چرا در محیط چراگاه بدست آورند. در این سیستم حدود ۴۰ تا ۶۰ درصد غذای مورد نیاز شترمرغ ها به صورت دستی در اختیار آنها قرار میگیرد. محل های تغذیه بیشتر در نزدیکی حصارها قرار داده می شود. تا از تردد بیش از حد و ایجاد استرس در پرنده جلوگیری شود.
مزیت های سیستم نیمه متمرکز :
۱- سرمایه گذاری برای حصار کشی و اقدامات کمتر است
۲- جمع آوری تخم ها به دلیل مشخص بودن لانه ها، نسبت به سیستم باز آسان تر است
۳- شترمرغ های ماده ای که دارای تولید بالا هستند با کمی دقت مشخص می شوند.
۴- هزینه تغذیه کاهش می یابد. زیرا قسمتی از خوراک از چراگاه بدست می آید.
۵- پرندگان به راحتی می توانند جفت خویش را انتخاب نمایند.
معایب سیستم نیمه متمرکز:
۱- تشخیص این که کدام نر با کدام ماده جفت گیری کرده مشکل است.
۲- ممکن است یک شترمرغ نر قوی، بیش از سه ماده در اختیار بگیرد. در این صورت تخم های نطفه دار کاهش می یابد.
۳- گرفتن و به دام انداختن شترمرغ ها در این سیستم مشکل است.
۴- ممکن است پرندگان ضعیف به جایگاه تغذیه دسترسی پیدا نکنند.
این سیستم معمولا توسط تولید کنندگان تازه کار یا آن هایی که می خواهند هزینه کم تری برای تولید بپردازند انجام می شود.
پرورش شترمرغ در سیستم متمرکز
به دولیل این نوع سیستم پرورش بیشتر مورد توجه قرار گرفته است:
۱- شکسته شدن انحصار پرورش شترمرغ و توسعه آن در سایر کشورها
۲- محدود بودن سطح مراتع و زمین های مناسب
وسعت زمین در این سیستم چه مقدار می باشد؟
با توجه به تعداد گروه های مولد و مبلغ سرمایه گذاری از یک تا بیست هکتار متغیر است.
معمولا هر گروه مولد از یک شترمرغ نر و یه شترمرغ ماده تشکیل شده است.
مزیت های سیستم متمرکز:
۱- کنترل پرندگان در جایگاه های کوچک راحت است.
۲- می توان مصرف خوراک روزانه را ثبت و مطابق با نیاز پرندگان کنترل کرد.
۳- جمع آوری تخم ها و ثبت اطلاعات آن ها راحت تر است.
۴- می توان پرونده کامل و دقیقی از شترمرغ هایی که تخم های بارور گذاشته و تعداد بیشتری جوجه تولید کرده اند تهیه نمود.
۵- مهم ترین مزیت در این سیستم :
می توان پرندگان مولدی که قرار است در آینده مورد استفاده قرار بگیرند را مشخص نمود. با این کار از جفت گیری شترمرغ هایی که با هم رابطه خویشاوندی دارند جلوگیری میشود.
معایب سیستم متمرکز عبارتند از:
۱- سرمایه گذاری قابل توجهی برای حصار کشی و ایجاد سالن های پرورش شترمرغ مورد نیاز است.
۲- غذا به صورت صنعتی تهیه و در اختیار پرندگان قرار می گیرد که روشی پر هزینه است.
۳- مدت زمان لازم برای آگاهی از نابارور بودن پرنده نر طولانی بوده. حتی ممکن است تخم های بدون نطفه زیادی تولید گردد.
آموزش پرورش شتر مرغ سیستم ,شترمرغ ,متمرکز ,جوجه ,پرندگان ,زمین ,سیستم نیمه ,نیمه متمرکز ,سرمایه گذاری ,شترمرغ ماده ,پرورش شترمرغ منبع
درباره این سایت